Historia „końców świata” oraz przepowiednie. Apokaliptyka w datach, czyli kiedy koniec? Część II: XIII-XVIII w.

Współczesny człowiek jest przekonany o swym racjonalnych podejściu do życia i jego problemów. Tymczasem nawet w środowisku akademickim można spotkać się z pewnym irracjonalizmem. Rzekomo tak racjonalny i logiczny homo sapiens XXI w., szczycący się naukowym podejściem do świata i człowieka, niejednokrotnie ulega nierozumnym lękom i daje posłuch przeróżnym jasnowidzom i przepowiadaczom przyszłości.
W tym kontekście na uznanie zasługuje już sama inicjatywa podjęcia przez autora tematyki eschatologicznej. Jest on znawcą problematyki i zajmuje się tymi zagadnieniami od wielu lat. Publikacja jest próbą krytycznego studium, którego przedmiotem są liczne koncepcje końca świata i jego przepowiednie. Zagadnienie to jest ze wszech miar aktualne i wymagało naukowego usystematyzowania i krytycznego przebadania. Książka jest pierwszym na polskim rynku wydawniczym opracowaniem tego typu – a mimo kronikarskiego charakteru – w sposób żywy prowadzi czytelnika przez wieki.
Niniejsze opracowanie jest oryginalnym i cennym wkładem w rozwój studiów nad apokaliptyką. Bardzo wartościowe są również dołączone na końcu książki aneksy, które ukazują skalę zagrożeń związanych z apokaliptycznymi zapowiedziami i przepowiedniami.

Z recenzji ks. dr hab. Krzysztofa Krzemińskiego, prof. UMK.